Seroki liść na jaworze,
Tam Jasinio w polu uorze.
A Maniusia wołki pasła,
Jaz jóm cimno nocka zasła.
Pasła, pasła, pogubieła,
Przysła do dóm, wołek ni ma.
Żeby my kto wołki znaloz,
Dałabym mu wiónek zaroz.
Wsiod Jasinio na kónika,
Przygnoł wołki spod gaika.
Spod gaika, spod dómbrowy,
Zdymoj, Maniu, wiónek z głowy.
Mój wiónecek bardzo drogi,
Nie uopłacis, boś ubogi.
Nie uopłacis kónim, wołym,
Ani całym swoim dworym.
Nie uopłacis inwyntorzym,
Ino zy mnóm, przed uóntorzym.
Przed uóntorzym, na dywanie,
Tam mój wiónek pozostanie.