Matko Bolesna, swe oczy zwróć,
Duszom czyśćcowym cierpienie skróć.
W zasługach Matki Chrystusa ran
Prowadź te dusze do niebios bram.
Matko Bolesna, w Ostrej Bramie
Sercem bolesnym w ołtarzu lśnisz,
Siedem w nim mieczów boleści tkwi
Tyś łez wylała, co Jezus krwi.
Bo nas grzech rani od młodych lat,
Jak z mieczem idziem przez cały świat,
Duszę odziera z szat Bożych łask,
Serce zabiera radości blask.
To nasza boleść boleścią Twą,
Broń nas od grzechu potęgą swą,
Tyś naszą Matką od wieków lat,
Miej nas w opiece i cały świat.
Tyś czułe serce matczyne masz,
Jego boleści tak dobrze znasz.
Wyrwij z serc naszych okrutny miecz,
Ucieczko grzesznych, z ran duszę zlecz.
Ty nas pojednaj ze Synem swym,
Okryj nas płaszczem matczynym swym,
By nasze serce, ten Boży dar,
Jaśniał czystością aż po nasz zgon.
Matko Bolesna, błagamy Cię,
Oddalaj od nas ponury cień.
Niech łaska Twoja wspomaga nas
Zawsze i wszędzie, i w każdy czas.
Spójrz, Matko nasza, z niebieskich bram,
Jak łzy zraszają źrenice nam.
Ucz nas cierpliwie znosić ten ból,
Prowadź te dusze do niebios pól.
Matko Bolesna, wspomóż tych dusz,
Co pożegnali tę ziemię już,
Co cierpią męki za grzechy swe,
Ratuj ich Matko, błagamy Cię.
Matko Bolesna, wszak dzieci Twe,
Iż za nich Jezus dał życie swe,
Okaż im, Matko, swą świętą twarz,
Kogo ratować Ty dobrze znasz.
Matko Bolesna, gdy przyjdzie zgon
I gdy zadzwoni ostatni dzwon,
Gdy nasze ciało położą w grób,
Niech dusza nasza będzie u stóp.
Matko Bolesna, błagamy Cię
Skruszonym sercem z płaczem w ten dzień,
Oddalaj od nas czartowski cień,
Weź moją duszę w ostatni dzień.
Prowadź nas, Matko, do niebios bram,
Pojednaj z Synem, błagaj go tam!
Bo za nas Jezus dał życie swe,
Przeproś go, Matko, za dzieci Twe.